What A Wonderful Toots (B) Jazz Weekend Dag 2 De Knoet Aarschot (07-08-2021) report & photo credits: Freddie info club: De Knoet info band: What A Wonderful Toots © Rootsville 2021

Met een enorm gevoel van respect komen de jazzliefhebbers van Aarschot en omstreken vanavond samen voor een tribute aan onze ket, baron Toots Thielemans. Toots is er zo eentje die zich mee in de galerij van de allergrootsten bevindt, de plaats van wie hun muzikale legacy voor eeuwig in ons geheugen gegrift blijft. Namen zoals ook Django Reinhardt (1910-1953) met zijn Jazz Manouche en Jacques Brel (1929-1978) met zijn Franse chansons horen naast de harmonica jazz van Mr. Thielemans daarin thuis. Nummers als "Bluesette" van Toots, "Minor Swing" van Django Reinhardt en "Ne Me Quitte Pas" van Brel blijven standards voor eeuwig en altijd.

Gisteren werden we hier nog ondergedompeld in de lounge grooves van de Nighthawks, een band die in hun thuisland Duitsland enkel spelen voor grotere podia. Hier gisteren gewoon op het "Knoet Terras" en daar kunnen we enkel Den Thesse dankbaar voor zijn. Op de tweede dag van het "Knoet Jazz Weekend" haalt hij nog maar een stunt uit en brengt "What A Wonderful Toots" terug naar Aarschot. De CD voorstelling vorig jaar in "CC Het Gasthuis" blijft de jazz-adepten van deze stad aan de Demer" voor altijd in het geheugen gegrift en zo maken we ons op voor een tweede beleving met de meuziek van onze "Baron".

Vier muzikale vrienden en zielsverwanten delen hun passie voor muziek en zo ook voor met enorm veel respect het werk van "Baron Toots Thielemans". Die namen zijn in de eerste plaats Bruno Castellucci en Bart De Nolf die als luitenants mogen worden bestempeld van Toots. Voeg daarbij klasbakken als Patrick Deltenre en Eric Melaerts en je hebt een Quartet die alle troeven in huis hebben om een gepaste hommage te geven. Een mondharmonica dat moet uiteraard de hoofdrol kunnen spelen en het was Patrick Deltenre die naargelang het verhaal, in de auto of op de trein, zich de passie van dit kleine instrument begon te eigenen.

Baron Toots Thielemans overleed op 22 augustus 2016 en meteen ontstond er een grote leegte in onze muziekscène. Jean Baptiste Frédéric Isidor Thielemans aka Toots Thielemans werd op 29 april 1922 in de Brusselse volkswijk 'de Marollen' geboren. Dat hij als muzikant ons land zou ontgroeien wist toen nog niemand, ook niet toen hij reeds als 3-jarige accordeon begon te spelen. Op 17 jarige leeftijd speelde hij ook gitaar en harmonica en ontstond ook te interesse voor jazz. Na deel uitgemaakt te hebben van de begeleidingsband van Bobbejaan Schoepen emigreerde Toots in 1952 naar Amerika. Voor zijn carrière misschien wel de beste 'move' ooit. Hij speelde met namen als Ella Fitzgerald, Peggy Lee, Bill Evans, Herbie Hancock, Quincy Jones e.v.a.

De eerste dorst was al gelest en zo gingen de vrienden van Toots van start met 'Sultry Serenade', ditmaal niet van een Baron maar van een Hertog. Diversiteit troef op deze homage aan Toots Thielemans met nummers als 'Killer Joe' in een funky Quincy Jones versie. Met 'What A Wonderful World" voor een Wonderful Toots kregen we dan een knappe woordspeling maar nog meer was dat dit Quartet zich volledig kwamen in te leven in de 'Spirit of Toots'. We weten allemaal dat Toots het graag luchtig hield en ook dit deden ze perfect mede door de humoristische to(e)ots van Melaerts.

Een verbloemde en alles verhullende erotische inleiding dan voor de muziek van Rogier Van Otterloo en omdat het hier vanavond allemaal rond Toots Thielemans draait gaat het dus uiteraard over de filmmuziek van 'Turks Fruit'. Hierna schudde Melaerts nog 2 eigen originals uit de mouw maar het nummer "Missing" werd hier compleet gemist doordat enkel de voorste rij was komen opdagen voor het beluisteren van jazzmuziek. De rest zat hier alsof ze on a saturday night naar wat elevator music zaten te luisteren. Misschien was het de koude met amper 15 graden maar ook vanuit dit Quartet voelde ik geen warmte.

Het werd dus vechten tegen de bierkaai, de vanuit binnenuit komende housebeats en de muggen. Nee, geen ideale jazznight en zeker al geen unchanted evening. Vooraan zullen de bindteksten van de anders zo humoristische Eric Melaerts wel zijn overgekomen maar vanaf de plaats waar ik me bevond was het enkel rabarber, rabarber, rabarber. Nog een instrumentaal "Frans" liedje en "For My Lady" dat Toots destijds schreef voor zijn vrouw. Toch ook nog een kleine dosis hoogstaande jazz met John Schofield's "King Of Belgium" waarmee het doel van de avond toch eventjes in de spotlights kwam te staan, maar verder kon het concert me niet meer bekoren. Zelfs het warme "Ne Me Quitte Pas" van Brel werd gebracht alsof er vier ijskonijnen op het podium stonden en aan een repeteer sessie bezig waren. "Bluesette" heb ik dan maar in de wagen afgespeeld met de verwarming op 22. Een zoveelste uitschuiver van de Vlaamse Cultuurgemeenschap kunnen we er nog wel bij nemen, sneu....